من فـــــــرشته نیستم!
 |
«برای ماندگار شدن در تاریخ فوتبال ایتالیا باید مافوق یك انسان عادی بود. باید از مرز خویشتن گذر كرد و با قابلیت‌های استثنایی در زمینِ بازی جاودانه شد. » این مانیفست مردی است كه به احتمال فراوان از این فصل كلیددار دروازه یوونتوس خواهد شد. عقابی به پرواز درآمده از جمع «گریفین‌ها» و آماده شكارِ موفقیت با بیانكونری‌ها.
60 سال بعد از آنكه به دستور بنیتو موسیلینی نخست‌وزیر ایتالیا در سال 1932، در غرب استان لاتزیو، برای نخستین بار شهری با جمعیتی متشكل از مهاجران شمال شرق كشور به نام «لیتوریا(لاتين)» شكل بگیرد، ماتیا پرین در خانواده‌ای نه‌چندان ثروتمند در این شهر به دنیا آمد. او از همان كودكی آموخت كه برای رسیدن به رویاهایش یا باید درس خواندن را جدی بگیرد و یا به سراغ ورزش محوبش بسكتبال برود. 12 ساله كه بود همه دوستانش منتظر بودند كه او به باشگاه بسكتبال «فِلكس پیستوئیا» بپیوندد. اما چیزی در قلب او، مسیر ماتیای نوجوان را تغییر داد و او در انتخابی تاریخ‌ساز در زندگی‌اش عازم باشگاه فوتبال «چیسترنا» شد. اما این باشگاه قدیمی و نه‌چندان سرشناس هرگز نمی‌توانست سكوی پرتاب او در راه رسیدن به آرزوهایش باشد. پس بعد از سفری دو ساله در توسكانی، عازم جنوا شد تا در آكادمی باشگاه بزرگ این شهر، نُت به نُت با موسیقی فوتبال هم‌آهنگ شود.
بین روزی كه در 16 سالگی با پای پیاده سربالایی خیابان «Ronchi» را قدم‌زنان طی می‌كرد تا در آكادمی فوتبال باشگاه جنوا ثبت‌نام كند تا روزی كه در 25 سالگی با ماشین فِراری‌اش و در هیبت كاپیتانی محبوب از پله‌های ساختمان باشگاه جنوا آمد، 9 سال فاصله بود. خاطرات سالها همراهی با قرمز و آبی‌های شهر را مرور می‌كرد؛ روزهای پرامیدِ پیشرفتش در پادووا و پسكارا به عنوان بازیكن قرضی، رسیدن به دروازه‌های تیم ملی از دریچه جنوا، روزهای سخت مصدومیت در رباط صلیبی زانوی راستش در سال 2016، اعتماد باشگاه و اعطای بازوبند كاپیتانی به عنوان یكی از جوان‌ترین كاپیتان‌های تاریخ 124 ساله جنوا، بر تن كردن لباس قرمز و آبی‌ها در 151 بازی و.... حالا وقت آن رسیده بود تا در همان سالی كه بُت فوتبالی‌اش در حال وداعی اشك‌بار با یوونتوس بود، با هزاران امید و آرزو ردای جانشینی او را بر تن كند.
بوفون شخصیتی با فرهنگ و با پرستیژ است. او اسطوره‌ای است كه دروازه‌بانی مثل من تنها می‌تواند از او بیاموزد و بیاموزد. او الگو و مرجع من در دروازه‌بانی است؛ اصلاً به خاطر او بود كه دروازه‌بان شدم. غیر ممكن است شبیه او شوم. همین كه بخت و اقبال تمرین كردن و آموختن از او نصیبم شد باید تا پایان عمر فوتبالی‌ام خدا را شكر كنم. اهمیت برند «بوفون» آنقدر بالاست كه در سالهای اخیر هر دروازه‌بان جوانی كه در فوتبال ایتالیا می‌درخشد از او با نام بوفونِ جدید نام می‌برند. این یعنی همه از وداع با افسانه بوفون مغموم هستند و به دنبال جانشینی شایسته برای او می‌گردند تا با این موضوع كمی از میزان فراق و دوری از سوپر جی‌جی بكاهند. با این حال این القاب باعث نخواهند شد برای لحظه‌ای گمان كنم كه قرار است بوفونی دیگر شوم؛ او یكی بود و یكی خواهد ماند.
پرین بیش از آنكه شبیه هر كدام از سنگربانان تاریخ فوتبال ایتالیا باشد، دروازه‌بانی فروتن است. او از سانه‌ها می‌خواهد او را با بوفون مقایسه نكنند چراكه او تكرار ناشدنی است و همچنین با پرداختن انحصاری از او و دوناروما عرصه را برای سایر استعدادهای دروازه‌بانی در این كشور تنگ نكنند.
دروازه‌بانان جوان و با تجربه‌ای در فوتبال ایتالیا حضور دارند كه هر كدام برای خود گلرهایی با كیفیت محسوب می‌شوند. كافیست نگاهی به اسامی برخی از آنها بیاندازید: سالواتوره سیریگو، آندره‌آ كُنسیلی، جانلوئیجی دوناروما، ماركو اسپورتیه‌لو. نمایش‌های آنها در باشگاه‌هایشان همیشه چشم‌نواز بوده است. با بودن چنین دروازه‌بانانی رقابت همچنان ادامه خواهد داشت و نباید بعد از وداع بوفون با تیم ملی تنها نام من و دوناروما بر این پست سایه بیاندازد. باید این حقیقت محض را بپذیریم كه رقابت همیشه برای تمام بازیكنان فوتبال مفید است و نتایج مثبتِ فراوانی دارد. رقابت؛ دستاوردهای منحصربه فردی مثل پیشرفت و بهبودی كیفیت بازی را به همراه دارد.
بالاخره شماره یك یوونتوس در فصل آینده كیست؟ پرین یا شزنی؟ آیا مكس الگری به تجربه گلر لهستانی دل خواهد بست و یا با میدان دادن به پرین او را آماده بزرگ‌ترین ماجراجویی دوران ورزشی‌اش می‌كند؟ پاسخ این «آیا»ها تا چند روز آینده داده خواهد شد اما سؤالی كه جوابش تنها بر عهده ماتیای جوان است شیوه مبارزه او با دروازه‌بان تازه از جام‌جهانی برگشته یووه برای قرار گرفتن در دروازه بیانكونری‌هاست.
ترس از شزنی؟ روزهای دشوارتری را در گذشته تجربه كرده‌ام و احساس می‌كنم بسیار قوی شده‌ام. بی‌تردید حضور در یوونتوس شبیه قدم زدن در یك پارك نیست. باید برای حضور ثابت در چنین باشگاه بزرگی با بازیكنان فوق‌العاده‌اش با تمام وجود تلاش كنم. آنقدر در تمرینات عرق خواهم ریخت و بهترین توانایی‌هایم را ارائه خواهم كرد تا انتخاب دروازه‌بان اصلی را برای سرمربی دشوار كنم.
نمی‌توان كاری كرد. شایعات اصلی‌ترین حاكمان رسانه‌ها هستند. در حالیكه واپسین نمایش پرین در تیم ملی ایتالیا تحسین‌ها را نثار او كرد، مغرضین درصدد كارشكنی برآمده‌اند و در خبری عجیب مدعی شده‌اند پرین به موقعیت جانلوئیجی دوناروما در فوتبال ایتالیا حسادت می‌كند!
حسادت به دوناروما؟ قطعاً چنین چیزی در سرتاسر سلولهای مغز من جایی ندارد. من نمی‌دانم از او بهتر هستم یا ضعیف‌تر؛ این را كارشناسان باید تحلیل كنند. او دوناروما است با تمام توانمندی‌هایش و من نیز شخصی دیگر. چیزی كه در ذهن من جای دارد قرار داشتن در آتش است؛ جایی كه باید با بهترین تدبیر و بزرگ‌ترین تلاش‌ها، سربلند از آن بیرون بیایم.
نه مدعی است از دوران كودكی عاشق بیانكونری‌ها بوده و نه هرگز سر و سری با اینتری‌ها داشته. رویای پیوستن به غول‌های اروپایی نیز هرگز در دوران كودكی ملازمش نبوده اشت.
در سالهای اخیر بارها شایعه علاقه و پیوستنم به اینترمیلان را شنیده‌ام. حتی می‌توانم پیام‌های بسیاری از دوستانم در واتساپ را كه تا همین چند هفته پیش از من سوال می‌كردند كه آیا این موضوع صحت دارد یا نه را به شما نشان بدهم. اما حقیقتش این است كه حتی وقتی كوچك بودم نیز رویای بازی در تیم‌هایی مثل رئال مادرید یا منچستر یونایتد را نداشتم چه برسد به اینتر. تنها چیزی كه برای رسیدن به آن تلاش می‌كردم تبدیل شدن به الگویی بزرگ و بی‌همتا در فوتبال ایتالیا بود. شاید تا امروز این خواست در شهرهای «لاتین» و «جنوا» محقق شده باشد و مردم این شهرها من را دوست داشته باشند اما هنوز گام‌های نهایی و قله‌های بلندتری برای فتح كردن در پیش رویم قرار دارد.
برای ماندگار شدن در تالار افتخارات باشگاهی مثل یوونتوس علاوه بر فاكتورهای ریز و درشت، باید ویژگی‌هایی منحصربه فرد نیز داشت. كارنامه ورزشی پرین در جنوا و مسیری كه او را در این باشگاه به یكی از محبوب‌ترین بازیكنان چند دهه اخیرش مبدل ساخت همان شیوه‌ای است كه با اتكا به آن می‌تواند، ماندگاری‌اش در یووه را نیز تضمین كند.
در دنیای فوتبال همیشه طرفدارانی هستند كه تیم‌های بزرگ و پر افتخار را دوست نداشته باشند! یوونتوس نیز یكی از تیم‌هایی است كه در كنار طرفداران فراوانش، دشمنان بسیاری نیز دارد. با این حال پیوستن به یووه برای من حسی شبیه غرور دارد و بسیار خوشحالم كه یكی از بازیكنان بیانكونری هستم. برای ماندگار شدن در تاریخ فوتبال ایتالیا باید مافوق یك انسان عادی بود. باید از مرز خویشتن گذر كرد و با قابلیت‌های استثنایی در زمینِ بازی جاودانه شد. من در تمرینات روزانه‌ام بیش از دویست بار به زمین می‌خورم، ده‌ها بار توپ را لمس می‌كنم، بارها به توپ ضربه می‌زنم و دفعات متوالی نیز توپ به من برخورد می‌كند. هرگز نباید مأیوس شد و از نرسیدن به هدف ترسید. باید شجاعانه، با چابكی و ذهنی برتر تنها به موفقیت اندیشید.
ویژگی‌های شخصیتی متفاوت پرین یكی از چند دلیلی است كه او را نسبت به سایر بازیكنان فوتبال متمایز می‌كند. پختگی او در عین جوانی و رفتارهای سنجیده‌اش باعث شده كه پرین همواره یكی از بازیكنان قابل احترام در جنوا و تیم ملی ایتالیا باشد.
فوتبال بی‌رحم است؛ طرفداران یك روز با ماتیا هستند و روز دیگر بر علیه پرین! من با این حاشیه‌ها بزرگ شده‌ام. خانواده‌ام هرگز پولدار نبودند. زندگی در بطن مردم نیز به من آموخته كه دارایی و ثروت هرگز بنیان و دوامی همیشگی ندارد. باور دارم كه می‌توان حتی بدون پول نیز خوشبخت بود.
با تمام صفات خوب و مطلوبی كه همواره پیرامون پرین در رسانه‌ها عنوان می‌شود اما او شجاعانه به نقاط ضعفش نیز اعتراف می‌كند و متذكر می‌شود كه او نیز یك انسان عادی مانند همه است. انسانی كه بعد از هر اشتباه تلاش می‌كند درس بزرگی بیاموزد.
من فرشته نیستم و اتفاقاً رفتارهای احمقانه فراوانی در طول زندگی‌ام انجام داده‌ام. اتفاقاً نقطه ضعف‌های فراوانی نیز دارم. از نوشیدنِ بسیار زیاد(!) و علاقه دیوانه‌وارم به ساعت‌های مارك‌دار بگیرید تا استفاده افراطی از تلفن همراه به طوریكه تقریباً لحظه‌ای نیست كه موبایل همراهم نباشد. اما چیزی كه اهمیت دارد این است كه بعد از هر اشتباهی شما یاد بگیرید كه بزرگ شوید. بسیاری از دخترهای زیبا در ایتالیا تنها به خاطر پول با بازیكنان فوتبال در ارتباط هستند. از آنجا كه من علاقه‌ای به بازی در نقش «بانك» ندارم به سمت ارتباط با آنها نمی‌روم. شهرت به سرعت فوتبالیست‌ها را برای مردم جذاب می‌كند و نیاز است كمی محطاط باشیم تا بهای سنگینی را در راه شهرت نپردازیم.
یكی از القاب باشگاه جنوا «گریفین» است. گریفین معادل انگلیسی «شیر دال» در فارسی است. موجودی افسانهای با تن شیر، سر عقاب و گوش اسب؛ یادگاری از دوران تمدن عیلام. حالا با رفتن ماتیا پرین از جمع گریفین‌ها، پیكره عقاب از آنها جدا شده است تا در سرزمینی نه‌چندان دور و در میان گاوهای نر تورینی، موجود افسانهای دیگری را شكل دهد. ترجمان رمز موفقیت او در یوونتوس را باید در سیمای نجیب، سخنان امیدوار كننده و شخصیت فروتنش جست. پرین آمده است تا نه میراث‌دار ابرستاره چند دهه اخیر یووه كه خود اسطوره آینده بیانكونری‌ها شود.
